Kent içi üniversite kampüsleri, tarihsel süreçte kentsel dokunun bir parçası olarak gelişmiş ve zamanla ekonomik, mekânsal ve sosyo-kültürel dinamiklerle güçlü etkileşimler kurmuştur. Günümüzde bu kampüslerin mekânsal genişleme ve dönüşüm süreçleri, artan öğrenci nüfusu, sınırlı arsa olanakları ve kentsel entegrasyon gereklilikleri nedeniyle stratejik bir planlama yaklaşımı gerektirmektedir. Bu çalışma, kent içi kampüslerin mekânsal organizasyonunu dört temel parametre -fiziksel altyapı, ulaşım, sosyal donatılar ve barınma- üzerinden ele almakta ve geleceğe dönük planlama ilkelerine katkı sunmayı amaçlamaktadır. Yöntem kapsamında, İstanbul’da yer alan bir üniversite kampüsü örnek vaka olarak değerlendirilmiş; mevcut durum, mekânsal analizler ve alan gözlemleri aracılığıyla incelenmiştir. Elde edilen bulgular, kampüsün mekânsal gelişiminde yeni düzenleme ve iyileştirme fırsatlarını ortaya koymaktadır. Özellikle mekânsal bütünlüğü artıracak tasarım kararları, yaya erişimini kolaylaştıracak düzenlemeler, sosyal donatıların çeşitlendirilmesi ve barınma olanaklarının kampüsle daha bütünleşik ele alınması, planlama açısından önemli katkı potansiyeli taşımaktadır. Sonuç olarak, kampüsün yalnızca akademik işlevlerle değil, aynı zamanda sosyal, kültürel ve kentsel boyutlarla da güçlendirilmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Çalışma, kent içi üniversite kampüslerinde bütüncül ve esnek bir master plan yaklaşımının önemini öne çıkarmakta; üniversite, yerel yönetim ve toplum işbirliğinin kritik rolüne dikkat çekmektedir. Bu çerçevede araştırma, literatürde tartışılan kampüs-kent etkileşimine katkı sağlamakta ve gelecekte uygulanabilecek stratejik planlama yaklaşımları için yol gösterici nitelik taşımaktadır.
